|
|
|
|
|
December 2018 - Voorwoord
December 2018 - Voorwoord
God blijft zaaien en doet groeien
De weken van december zijn weken die in het teken staan van verwachting (advent en geboorte van Jezus Christus) en van afsluiten (het jaar 2018). Voor mijzelf heeft deze afsluiting een dubbele betekenis omdat ik ook mijn tijd hier afsluit en het voor mij nog een mysterie is hoe het verder zal gaan in 2019. Ditzelfde geldt voor jullie als gemeente.
Op dankdag ging ik voor in de Walburgakerk van Drogeham en besprak ik de tekst die op het rooster stond (Marcus 4: 26-34) over het zaad dat in de akker gezaaid wordt en groeit, zonder dat er een mens aan te pas komt. Een tekst over het mysterie van Gods macht en kracht om in de nacht en tijdens de dag te werken aan Zijn Koninkrijk. Zonder dat wij mensen daar nu zo veel aan kunnen of hoeven doen. Het groeiproces van het Koninkrijk Gods hangt in eerste instantie niet van mensen af. Wat we wel kunnen doen is zorgen voor gunstige groeiomstandigheden. Dit door Gods rijk voor ogen te blijven houden, daar iets aan bijdragen met onze talenten en open te blijven staan voor de Heilige Geest.
In dat licht moet de rol van predikanten en kerkelijk werkers ook gezien worden. Wij moeten ten eerste nederig zijn met betrekking tot onze mogelijkheden. Ten tweede moeten we zelf geloven in dat Koninkrijk Gods en ten derde moeten we ons blijvend afstemmen op wat God in een veranderende tijd, van ons vraagt. Zoals het er naar uitziet zal de rol van een predikant of een kerkelijk werker veranderden. De werkuren voor een gemeente zullen krimpen. Contracten van kerkelijk werkers zullen niet vaak meer worden omgezet in vaste contracten. Daarmee wordt het wederzijds vertrouwd raken van een predikant of kerkelijk werker met een gemeente, lastiger.
Het lijkt er op dat wij steeds meer procesbewakers en inspirators op afstand worden en steeds minder de kans hebben om langere tijd, dichtbij mensen te staan. Is het dan nog mogelijk om pastor te zijn zoals eerder? Mensen te ontmoeten in hun leefwereld, wederzijds vertrouwen op te bouwen en een eindje met hen mee te lopen wanneer dat nodig is? Dit is een grote uitdaging de komende tijd want als het zo is dat het omzien naar de ander, het luisterde oor, het praten over geloof, hoop en liefde, niet langer uitbesteed kan worden aan professionele herders wat dan? Dan moeten mensen, wil een (Christelijke) gemeenschap blijven bestaan, zelf een beetje pastor = herder moeten zijn. Wie weet lukt dat, ook hier in Augustinusga. Dat zou mooi zijn.
Misschien ontstaat er zodoende toch iets positiefs uit een situatie van verlies. Misschien worden er in deze kerkelijke wintertijd dan toch weer nieuwe zaden gepland die leiden tot meer gemeenschap en meer betrokkenheid bij elkaar. Want onze grote zaaier zal blijven zaaien en zal de plantjes voor Zijn Koninkrijk blijvend doen laten groeien. Zoals God ook Zijn Zoon in deze wereld plantte, als een klein mosterdzaadje dat uitgroeide tot een boom. Een boom waaraan wij ons nog steeds kunnen laven.
Ik wens jullie alle goeds toe en Gods zegen op jullie weg.
Geertje van der Meer
| | terug
|
| |
|
|
|
|
28-04-2024
om
09:30
.jpg)
op 
