|
|
Februari 2021 - Overdenking
Februari 2021 - Overdenking
De diakenen op de bruiloft te Kana
Water in wijn veranderen. De bruiloft te Kana is een bekend verhaal en hoewel de details nog wel eens verward worden met een ander bruiloftsverhaal (de meisjes met hun olielampjes), kennen we de uitkomst maar al te goed. De wijn was op en Jezus veranderde water in wijn.
Het is het eerste teken van Jezus dat Johannes in zijn evangelie beschrijft (Joh 2: 1 t/m 11). En heel bewust gebruikt hij niet het woord ‘wonder’. Het is de bedoeling dat we dieper graven en op zoek gaan naar de betekenis van dit gebeuren.
We treffen Jezus en zijn leerlingen aan op een bruiloft en ook dat heeft een reden. Het beeld van God als bruidegom en het volk Israël als bruid vinden we al in het Oude Testament (bijvoorbeeld Jesaja 62: 5). Het beschrijft de relatie tussen God en zijn volk en Gods trouw voor zijn mensen. Het gaat ook in dit verhaal van de bruiloft te Kana om de relatie tussen God en zijn volk. Wat is dan precies de boodschap die Johannes ons wil geven?
De eerste woorden van het tekstgedeelte zetten ons al op scherp. ‘Op de derde dag’ staat er. Kortom: er gaat iets nieuws gebeuren! Jezus de Messias vernieuwt het verbond tussen God en mensen. Dat is waar dit verhaal naar verwijst. De wijn wijst nú al naar het offer dat hij zal brengen en het bruiloftsfeest naar het koninkrijk dat komt.
En zo gaat dit verhaal ten diepste over God en zijn gemeente, en daarmee ook over ons. God wil ons trouw zijn als een bruidegom aan zijn bruid. Maar in die onderlinge relatie gaat het nogal eens mis en is het niet altijd feest. Wij mensen worden maar wat vaak in beslag genomen door de dagelijkse zorgen en drukte en daarbij komt ons geloof en ons contact met/zoeken naar God zo makkelijk ergens aan het einde van onze prioriteitenlijst. De wijn raakt op, de feestvreugde dreigt te verdwijnen. Ook door de dingen die we meemaken kunnen we soms op afstand komen van God. Door pijnlijk verlies of door menselijke fouten in de kerk. De wijn is op.
Het intrigerende aan dit verhaal is dat het eigenlijk heel subtiel is. Het is geen groots spektakel waar iedereen van op de hoogte is. Het speelt zich af in de coulissen van het feest, zou je kunnen zeggen. En kan ons daarmee inspireren in ons gemeente-zijn.
De wijn raakt op en Maria meldt het Jezus en vertelt de bedienden ‘wat hij ook zegt, doe het maar’. En daar op de achtergrond spreekt Jezus tot de bedienden. De ‘diakonos’ staat er in het Grieks, de diakenen. De diakenen krijgen geen moeilijke opdracht, wat hen gevraagd wordt is eigenlijk iets kleins. Maar zónder hun inzet was het teken er niet geweest. Ze vullen de vaten met water en laten de ceremoniemeester proeven. Eigenlijk zijn de diakenen samen met Jezus, Maria en de leerlingen de enigen die weten wat er gebeurd is. De diakenen handelen en vertrouwen op Jezus. Jezus zegent het werk dat ze doen. En zo vindt de feestvreugde doorgang, zo bouwen ze samen aan het koninkrijk van God.
We denken soms dat de taken in de kerk te groot en te zwaar voor ons zijn. We denken soms ‘wie ben ik om ambtsdrager te worden’. We huiveren soms omdat we een beeld hebben van de taak of het ambt zoals een ander het vormgaf en denken ‘op die manier kan ik dat niet’.
In dit bijbelverhaal zijn het de ‘diakonos’ die met een eenvoudige handeling veel betekenen. En dat inspireert! Zo mogen we bij onszelf te rade gaan: wat betekent het ‘bruiloftsfeest’ voor mij? Hoe kan/wil ik eraan bijdragen? Waar liggen mijn talenten?
Samen mogen we bouwen aan Gods Koninkrijk, in het vertrouwen dat Hij het werk van onze handen zegent. Waar Jezus aanwezig is, zal de feestvreugde doorgang vinden.
Ds. Inge Landman
| terug
|
|
|
|
|
|