|
|
|
|
|
Juli/Augustus 2019 - Voorwoord
Juli/Augustus 2019 - Voorwoord
Vakantie
Voor de één een aantrekkelijk vooruitzicht, voor de ander een periode van zorg. Want ja, als iedereen die je liefhebt op reis gaat en jijzelf moet wachten tot ieder weer veilig ‘te plak’ is, dan geeft dat onrust. Ook al krijg je elke dag een berichtje via de smartphone en is het mooi om te zien dat de kinderen en kleinkinderen genieten, je hebt ze maar liever dicht in de buurt. Natuurlijk kan er dan ook van alles gebeuren, maar daar staan we meestal minder bij stil dan wanneer mensen op reis gaan. Dat geldt zowel voor de reizigers als voor de thuisblijvers. Het is alsof we ons buitenshuis kwetsbaarder voelen, terwijl - naar een bericht uit 2018 - er in het eigen huis ruim vijf keer zo veel dodelijke ongelukken gebeuren dan in het verkeer.
Dat gevoel van kwetsbaarheid is van alle tijden. Als protestanten vragen we vaak aan het einde van een bijeenkomst in het gebed om een behouden thuiskomst van iedereen, ook al hoeven we maar een paar straten verder het dorp in. En als mensen een bijzondere reis gaan maken, bijvoorbeeld met World Servants of een andere diaconale of missionaire organisatie, dan geven we soms tijdens een kerkdienst een speciale reiszegen mee. Bijvoorbeeld met de woorden:
Laat God je onafscheidelijk vergezellen
en je begeleiden op al je wegen;
laat Christus de staf zijn in je hand
en de richting van elke voetstap;
laat de Geest voor je zijn als de wind in de rug,
die je brengt op wegen van vrede.
In de Rooms-Katholieke traditie spelen niet alleen woorden, maar ook afbeeldingen een belangrijke rol. Dat is ontstaan in de tijd dat bijna niemand lezen of schrijven kon. De Evangelieverkondiging was toen sterk afhankelijk van het vertellen en uitbeelden van verhalen. Verhalen uit de Bijbel, maar ook verhalen over christenen die bereid waren geweest
om - in navolging van Jezus Christus - voor hun geloof de marteldood te sterven. Door hun trouw aan Christus hebben deze martelaren niet alleen voor zichzelf het eeuwige leven verworven, maar konden zij door hun standvastigheid ook anderen sterken in het geloof dat tot het eeuwige leven leidt. Bijbelse figuren en martelaren werden op verschillende manieren afgebeeld. In beelden van allerlei materiaal, in schilderijen, in houtsnijwerk, op medailles en noem maar op. In de loop van de tijd kregen die figuren allemaal eigen attributen, waaraan zij herkenbaar waren. Zo heeft Paulus een boek, omdat hij brieven schreef die in de Bijbel zijn opgenomen, en een zwaard, als verwijzing naar de manier waarop hij ter dood is gebracht. Karakteristiek voor de afbeelding van Petrus zijn sleutels, naar het woord van Jezus dat aan Petrus de sleutels van het koninkrijk van de hemel worden toevertrouwd (Mat.16:19). Maar ook is Petrus vaak te zien in gezelschap van een haan, als verwijzing naar de verloochening van Jezus door Petrus. Zo roepen de afbeeldingen herinneringen op aan de verhalen uit de Bijbel. Dus wanneer u of jij in de vakantietijd de gelegenheid hebt om een (voormalige) katholieke kerk binnen te gaan, dichtbij of verder weg, ga eens kijken wie je herkent en welke verhalen daardoor tot leven worden geroepen.
Op één veel voorkomende niet-bijbelse figuur wil ik de aandacht vestigen omdat hij bekend staat als de beschermheilige van pelgrims en reizigers. Hij is vaak - meer dan levensgroot - te vinden bij de ingang van een katholieke kerk. Als attributen heeft hij een stok of staf in de hand, een kind op zijn schouder en op schilderingen staat hij met zijn voeten in het water. In de volksmond heet hij Christoffel, dat komt van Christophorus en betekent: Christus-drager.
Van Christoffel wordt verteld dat hij een sterke veerman was die reizigers hielp bij het oversteken van een brede rivier. Hij tilde de reizigers op zijn schouders en droeg ze naar de overkant. Die stok was nodig om zijn evenwicht te bewaren. Op een dag vroeg een jongetje aan Christoffel of hij hem naar de overkant kon brengen. Hij dacht natuurlijk van wel, maar hij vergiste zich. Het jongentje bleek zo zwaar dat de sterke veerman midden in de rivier onder zijn last dreigde te bezwijken.
Dat jongetje bleek het kindje Jezus te zijn. Jezus is sterker dan de sterkste man op aarde, want hij heeft de zonden van de hele wereld gedragen. Dat kon Jezus wel, maar niemand anders. Daarom kon Christoffel dat jongetje niet naar de overkant van de rivier dragen. Maar gelukkig werd hij door Jezus gered, want Jezus wil alle mensen redden. Zo verwijst Christoffel naar het grote werk van Jezus Christus.
En zo mogen ook wij - of we thuis blijven of op reis gaan - elkaar wijzen op het reddende werk van Christus. Elkaar opdragen aan de zegen van Hem, die zijn jonge leven voor ons heeft gegeven. Opdat wij ons - van jong tot oud - veilig zullen weten onder zijn bescherming, waar we ook zijn.
Een goede vakantietijd toegewenst.
ds. Guda Borger
| | terug
|
| |
|
|
|
|
28-04-2024
om
09:30
.jpg)
op 
