|
|
|
|
|
November 2020 - Overdenking
November 2020 - Overdenking
Jeugdwerk: bid en werk!
In veel gesprekken met ouders van kinderen die een andere weg door het leven gaan dan gehoopt, wordt gezegd: ik kan ‘alleen maar’ voor hen bidden. Dat klinkt alsof dat heel weinig is. We hebben liever zelf de touwtjes in handen en zouden de kinderen graag zelf bijsturen en op het ‘goede’ pad brengen. Zaken uit handen geven, in de handen van de Here God leggen, vinden we niet gemakkelijk. Vaak ook omdat een gevoel van schuld, van tekortschieten een rol speelt. Heb ik, hebben wij het niet goed gedaan? En zo ja, wat had er anders gemoeten? Het is goed om kritisch te kijken naar je eigen rol en betekenis voor de levensinvulling van je kinderen en zo mogelijk daarover met hen in gesprek te gaan. Maar het is ook belangrijk om je te realiseren dat kinderen in de loop van hun leven met veel meer invloeden te maken krijgen dan alleen die van het ouderlijk huis.
Zeker in de jaren van ontwikkeling van puber tot jongvolwassene krijgen de ouders vaak de rol toebedeeld van mensen waar je je tegen af kunt zetten. Wat vader en moeder denken en vinden over bepaalde zaken is de jongere inmiddels wel bekend. Maar er zijn ook andere meningen en veel jongeren proberen te ontdekken wat die waard zijn. De vraag is wie er in deze fase om hen heen staan om zich aan te spiegelen en zich aan op te trekken. Persoonlijke aandacht en betrokkenheid van gemeenteleden bij individuele jongeren is juist in deze periode erg belangrijk. In een open sfeer serieus genomen worden en scherpe vragen kunnen stellen, zonder ‘het gedoe’ rondom het maken van afspraken over kerkgang, uitgaan, kleding, gebruik van sociale media en noem verder maar op.
Dat ‘gedoe’ geeft thuis vaak spanning en dat is nauwelijks of niet te vermijden. Er moeten nu eenmaal afspraken worden gemaakt en in elk gezin gelden er bepaalde regels. Maar een discussie over de regels draagt er meestal niet toe bij dat de jongeren het gevoel hebben dat er geluisterd wordt naar hun vragen over het waarom en waartoe van het leven. Als ouders moet je het werkelijke gesprek dan vaak overlaten aan anderen en jezelf ‘beperken’ tot het gebed voor de jongeren.
Bij de doop beloven ouders hun kind op te voeden in het geloof. Maar ook de gemeente is daar nauw bij betrokken. Als getuige bij het ‘ja’ op de doopvragen draagt de gemeente medeverantwoordelijkheid. Kinderen christelijk opvoeden doe je niet alleen, maar samen met andere christenen. Vaak is de rol van de gemeente ‘beperkt’ tot voorbede. Wanneer er iets aan de hand is in een gezin, zeker in geval van ziekte, dan wordt er hardop voorbede gedaan in de zondagse eredienst.
Maar in hoeverre doen we als gemeenteleden ook in ons persoonlijk gebed voorbede voor de jongeren om ons heen, al dan niet gedoopt? En de vervolgvraag is dan meteen: zijn we ontvankelijk voor signalen van Godswege om iets te ‘doen’ voor een jongere die op ons pad komt?
De opdracht van Jezus: Bidt daarom de Heer van de oogst, dat Hij arbeiders uitzende in zijn oogst in Lucas 10:2, wordt onmiddellijk gevolgd door: Gaat heen, zie, Ik zend u … (10:3 - NBG-vertaling 1951). Het kan dan zomaar zijn dat er voor u of voor jou een taak is weggelegd in de omgang met één jongere of in de invulling van een deeltje van het jeugdwerk in de gemeente.
Zeker in deze tijd van beperkingen in contacten door het coronavirus is het van belang niet alleen oog te hebben voor de ouderen en kwetsbaren, maar ook voor de jongeren - in de gemeente en in het dorp. Daarom ook willen we zo lang als het verantwoord is doorgaan met het club- en tienerwerk. Laten we de Heer bidden om wijsheid en zijn zegen.
ds. Guda Borger
| | terug
|
| |
|
|
|
|
21-04-2024
om
11:00
.jpg)
op 
